​

Nie zgadzam się na świat, który udaje, że wszystko jest w porządku.

Na system, który uczy mnie być cichym wtedy, gdy trzeba krzyczeć.

Na szkoły, które tłumią wyobraźnię, zamiast ją rozpalać.

Na medycynę, która leczy objawy, a ignoruje duszę.

Na rządy, które nie reprezentują nikogo — tylko siebie nawzajem.

 

Nie zgadzam się na to, że mam żyć według cudzego scenariusza.

Na to, że prawda musi być delikatna, by nie urazić kłamstwa.

Na to, że mam pracować całe życie, by na koniec dostać spokój w trumnie.

 

Nie zgadzam się,

bo pamiętam,

bo czuję,

bo widzę.

 

Widzę przez propagandę.

Widzę przez ładne słowa.

Widzę przez iluzję sukcesu i lęku.

 

Nie jestem tu, by być miły.

Jestem tu, by być prawdziwy.

Nie mam już czasu na kompromisy z iluzją.

 

Nie zgadzam się — i nie muszę tego uzasadniać.

To, że czuję inaczej,

myślę inaczej,

żyję inaczej —

to nie jest problem.

To jest siła.

 

I jeśli ktoś czuje podobnie —

to wiedz, że nie jesteś sam.

Jest nas więcej.

Cisza pęka.

Prawda wraca.

Świadomość się podnosi.

 

Nie zgadzam się.

I właśnie dlatego —

jestem wolny.