​

Atlantyda, Lemuria, Mu, Hiperborea…

Wmawiano nam, że to tylko mity.

Że to bajki dla naiwnych.

Że nie ma dowodów.

Że nauka już to wyjaśniła.

 

Ale czemu, gdy słyszysz te nazwy,

coś w Tobie się porusza?

Jakby pamięć, która nie pochodzi z książek.

Jakby wspomnienie, które nie ma daty ani obrazu —

a jednak czujesz, że to Twoje.

 

Bo to jest Twoje.

Twoja dusza już tam była.

Nie raz.

 

Ślady innych cywilizacji nie są tylko na Ziemi.

One są w nas.

W tym, że tęsknisz za czymś, czego nikt Ci nie pokazał.

W tym, że nie potrafisz się odnaleźć w tym świecie —

bo nosisz w sobie pamięć innego.

 

Tego, w którym technologia była zgrana z naturą.

Tego, w którym słowo miało moc tworzenia.

Tego, w którym światło nie było z żarówki,

tylko z wnętrza istoty.

 

Niektóre z tych cywilizacji zniknęły.

Inne schowały się przed światem.

Jeszcze inne istnieją… ale nie w tej częstotliwości.

I niektórzy z nas — właśnie tacy jak Ty —

przychodzą tu, żeby te częstotliwości przypomnieć światu.

 

Dlatego to nie są tylko historie.

To są znaki powrotu.

To są wspomnienia, które czekają, aż je aktywujesz.

Bo prawda nie znika.

Ona tylko czeka na tych, którzy są gotowi ją zobaczyć.